Shahaila Winklaar

Bij het weerzien van een meesterwerk, bijvoorbeeld een Leonardo Da Vinci of Rembrandt, krijg ik warme gevoelens van herkenning. In het Mauritshuis ontdekte ik dat ik zeker niet de enige ben. Als museumdocent kom ik er dagelijks over de vloer en zie met eigen ogen dat ook bij bezoekers bij het zien van het Meisje met de Parel een glimlach verschijnt en de ogen beginnen te twinkelen. Dit wekte mijn nieuwsgierigheid. Daarom besloot ik te onderzoeken welke lijnen er minimaal nodig zijn om een meesterwerk te herkennen. Het uiteindelijke resultaat is een houten wandobject in een kleur uit de Delftse kleurenwaaier of het zwartste verf. Dit najaar deed ik voor het eerst mee aan een landelijke kunstbeurs, de Annual Dutch Art Fair in Amsterdam en zag diezelfde herkenning op de gezichten van bezoekers die naar mijn werk keken. Overigens ontving ik van de vakjury de tweede prijs voor mijn werk.

Inmiddels heb ik zo’n dertien interpretaties van meesterwerken en zijn allemaal tot 14 februari te zien in een grote overzichtstentoonstelling in het gebouw van de Sociaal Economische Raad (SER) in Den Haag. Als klap op de vuurpijl is mijn werk ook te zien op de komende editie Art Rotterdam! Bij voorkeur toon ik mijn werk in oude, monumentale panden en sta zeker open voor suggesties.

Erfgoed is mijn inspiratiebron: Rembrandt, Vermeer, Da Vinci maar ook mijn ándere erfgoed zoals de Caquetío-indianen die eeuwenlang in het Caribisch gebied woonden.