Een tentoonstelling vol beeldende muzikaliteit
Op de dubbelexpositie ‘Intermezzo’ is werk te zien van textielontwerper Aleksandra Gaca en muziekfotograaf Melle Meivogel. De expositie sluit aan bij het Delft Chamber Music Festival dat plaatsvindt van 22 juli tot en met 1 augustus. Meivogel volgde de musici tijdens de afgelopen twee edities van het festival. Zijn foto’s laten de spanning voorafgaand aan de concerten, de concentratie tijdens het spel en de ontlading na afloop zien. Ook bieden ze een blik achter de schermen van het festival. Zijn foto’s zijn een ode aan de muziek, de musici en het publiek. Aleksandra Gaca ontwerpt driedimensionale geweven textiel die door patronen, ritmiek en herhaling een uitgesproken muzikaal karakter hebben. De wisselwerking tussen ambacht, techniek en kunst is voelbaar in haar textiel. In de expositie, die door beide kunstenaars en curator Coby Brinkers gezamenlijk is vormgegeven, gaan Gaca’s textiel en Meivogels foto’s door de beweging in hun werk een samenspel aan.
Het werk van Aleksandra Gaca hangt in musea als De Lakenhal, Het Nationaal Museum in Warschau en het Cooper Hewitt Smithsonian Design Museum in New York, maar wordt ook gebruikt door architecten, textielproducenten en modeontwerpsters als Iris van Herpen. Melle Meivogel is een van Nederlands meest gevraagde fotografen van klassieke musici en concerten. Hij maakt zijn foto’s voor artiesten, ensembles en orkesten. Ze zijn te zien in kranten en seizoensbrochures, op flyers en affiches.
De burgemeester opent tentoonstelling
Op zondag 18 juli om 15.00 uur opent de burgemeester van Delft, Marja van Bijsterveldt de expositie ‘Intermezzo’. Vanwege de huidige beperkte toegankelijkheid zal dit een besloten karakter hebben.
Voor nieuwsgierige bezoekers is ‘Intermezzo’ vanaf 15 juli reeds te bezoeken. De expositie duurt tot en met 12 september.
Interview met Melle Meivogel
Woensdag 28 juli, 20.00 uur door Alexander Klapwijk, musicoloog
De tentoonstelling en het interview zijn mede mogelijk gemaakt door;
Van 5 juni tot en met 27 juni is in de bovenzaal van het Prinsenkwartier de lentesalon van Kadmium te zien.
De lentesalon toont het werk van kunstenaars uit Delft en omgeving.
Locatie: expo (boven)
Je kunt hier je tijdslot reserveren.
Verstilling – The Bliss of Sollitude
Deze tentoonstelling in Kadmium brengt het werk samen van Yuk Kan Yeung en Antonius Nijssen.
Verstilling, reizen en herinneringen zijn de sleutelwoorden in beide oeuvres.
Hier lees je de blog op Villa Next Door
https://www.youtube.com/watch?v=AaNehA-axA8
Schilderijen Hendrik van Leeuwen – Sculpturen Warffemius
De tentoonstelling Terra Incognita, brengt twee kunstbroeders samen die de ernst van het spel verstaan. Hoewel Hendrik van Leeuwen (1952, Amsterdam) en Warffemius (1956, Den Haag) menige uithoek op deze wereld hebben verkend, is de magische wereld uit de vroege jeugd nog steeds een drijfveer. Zoals je vroeger in bomen klom om boven je macht te reiken – en dus ook je botten kon breken – zo getuigen hun sculpturen en schilderijen van liefde voor de natuur en verwondering op het scherpst van de snee.
Neem dat vooral niet letterlijk: een schilderij of sculptuur is géén vergeelde foto uit de jaren vijftig en zestig. Het gaat om de houding waaruit kunst ontstaat. ‘Niets is mooier dan het blanco moment,” schrijft Van Leeuwen. Het beeld dat hij ter verduidelijking oproept klinkt inderdaad als een belofte: ‘De ochtend is nog pril, de zon prikt net over de huizen heen, het atelier is een speelplaats met uitzicht op alle windstreken.’
Warffemius is een schilder die tot in China succes oogst met werk dat groeit vanuit kleine observaties in de natuur. Sinds 2004 maakt hij ook sculpturen van staal, een activiteit die gestaag aan belang wint en die onlangs in boekvorm is belicht. Hendrik van Leeuwen heeft zijn sporen vooral als schrijver over beeldende kunst verdiend. Taal en beeld zijn bij hem gelijkwaardige expressiemiddelen, maar in de schilderijen komt zijn geest in de puurst mogelijke vorm naar voren. Achter het spel met herhalingsmotieven doemen universele (natuur)begrippen op.
De combinatie van beider werk in één tentoonstelling werpt nieuw licht op onderliggende drijfveren. Beide treden ze de wereld als ‘Terra Incognita’ tegemoet. Houding en zienswijze zijn vergelijkbaar – toch kijken ze anders naar de dingen om ons heen.
Curator: Coby Brinkers
Tijdens de herfstsalon laten kunstenaars uit Delft en omgeving hun werk zien.
DAR 25:
Tijdens de atelierroute kunt u de ateliers van de exposerende kunstenaars van de herfstsalon bezoeken.
De atelierroute vindt plaats op 3 en 4 oktober van 12:00 uur tot 17:00 uur
Bij Kadmium in het Prinsenkwartier zijn de boekjes van de salon en de plattegrond van de atelierroute verkrijgbaar voor 5 euro
Geometrie vormt voor Hans Ensink op Kemna (1952) de ideale basis. Lijnen, rechthoeken, vierkanten of cirkels zijn universeel en representeren geen andere voorstelling dan zichzelf. Het beeld is daardoor helder en overzichtelijk, maar ondanks deze onderliggende structuur laat zijn werk zich niet eenvoudig analyseren. Zijn monumentale schilderijen tonen complexe relaties van beeldelementen met een precair evenwicht tussen kleur en vlakverdeling.
Voor zijn serie Horizon Pieces was het landschap vertrekpunt. Maar muziek, literatuur of beeldende kunst kunnen even goed inspiratiebron zijn, zoals het monumentale werk Giverny, dat verwijst naar werk van Monet. Je verhoudt je tot je voorgangers, je hebt een relatie met ze. Zij herinneren je aan van alles en brengen je terug naar wezenlijke zaken. Ik lees bijvoorbeeld graag de essays van Frank Stella of verdiep me in het werk van Ellsworth Kelly. De beeldelementen die ik gebruik zijn autonoom, ze reageren op elkaar, brengen nieuwe betekenissen voort en zo ontstaat een esthetische ruimte.
In 2011 ontstond zijn idee om zijn gehele archief van notitieboekjes en schetsblokken tegen het licht te houden. Niet alleen om 25 jaar schilderen te evalueren, maar juist om het geheel te revitaliseren. Van Stroom Den Haag kreeg hij subsidie voor dit onderzoek, waarbij hij de complexiteit van de schilderijen in direct verband bracht met hun ontstaansgeschiedenis. Onderliggende relaties tussen de werken evenals homogeniteit in het oeuvre werden inzichtelijk. Van de schilderijen kun je zeggen dat ze het eindproduct zijn van een proces. Zij vormen de nieuwe realiteit en datgene wat de aanleiding was is verdwenen. Veel van die aanleidingen vond ik in tientallen notitieboekjes terug.
De afgelopen drie jaar heeft dit tot nieuw werk geleid. De gouaches die ontstonden zijn allemaal op ongeveer dezelfde wijze uitgevoerd en hebben hetzelfde formaat. Hoewel ze in series worden getoond zijn ze allemaal autonoom. Wat mij fascineert is om op een min of meer berekenende wijze tot een op zichzelf staand ding te komen waarbij het ondefinieerbare zijn rol blijft spelen. Ook zal het spannend zijn om de gouaches in relatie met een aantal grote doeken uit verschillende periodes te laten zien, waardoor onderlinge relaties zichtbaar kunnen worden. Een uitnodiging aan de kijker om in alle rust zijn eigen ontdekkingen te doen.
LENTESALON – Wethouder @bas_vollebregt opent de “gluren door de ramen” 2020 editie van de Lentesalon
“Welkom bij de digitale opening van één van de bijzonderste tentoonstellingen die ik waarschijnlijk ooit mag openen. Een tentoonstelling waar wij helaas niet eens naar binnen mogen. Omdat we sinds gisteren weten dat we per 1 juni mogelijk dat wel weer mogen doen als alles goed gaat, heeft Kadmium voor jullie iets heel moois neergezet. Tot die tijd kan je de Lentesalon, waar jaarlijks alle Kadmium kunstenaars hun eigen werk kunnen laten zien, ook buiten veilig vanaf deze cirkels met anderhalve meter afstand aanschouwen.”
Een bijzondere editie van de Lentesalon dus. Tot 20 mei kan je aan het historisch Sint Agathaplein in Delft het werk van 42 kunstenaars bekijken.
video: Joost Konings
Vanwege de corona maatregelen is de lentesalon dit jaar alleen digitaal te bewonderen. Zie ook www.lentesalon.nl
Ben je geïnteresseerd in een van de werken? Dan kun je op www.lentesalon.nl ook de contactgegevens van de kunstenaars vinden.
METAMORPHOSIS – een term die teruggaat op de Griekse oudheid – betekent gedaanteverwisseling. In de biologie wordt onderscheid gemaakt tussen verandering in fases en de spectaculaire transformatie in één klap, zoals de rups die zich als vlinder ontpopt. Evolutionair gezien, dus over een langere tijdsspanne, is elke metamorfose het resultaat van kleine stapjes opzij. METAMORPHOSIS belicht transformatieprocessen bij drie verschillende kunstenaars.
