Tijdens het Delft Chamber Music Festival is  een bij dit festival aansluitende tentoonstelling “Noisy Poetry Painting” te zien.  Dit festival wordt dit jaar  voor de twintigste keer gehouden en zal groots uitpakken.
De keuze is gevallen op beeldend kunstenaar Pim Piët (1954) die sinds enkele jaren een intensieve samenwerking is aangegaan met diverse jonge componisten. Het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, de stad waar Piët woont en werkt, vormt een belangrijke schakel en er ontstond een samenwerking tussen Piët en componiste Anna Mikhailova (1984). Dit heeft geleid tot een veelzijdige reeks werken in verschillende disciplines: installaties, performances, interactieve geluidssculptuur en video. Onder de noemer Pulsar Project brachten zij hun ideeën en werkwijze op interessante wijze bij elkaar.
Een voorbeeld hiervan is Koto City Documentary.  Deze fascinerende registratie uit 2015 toont hoe Anna op inventieve wijze het snaarinstrument/object (de koto) bespeelt dat door Pim Piët werd vervaardigd. Zij brengt allerlei soorten geluiden tot leven op een instrument dat visuele associaties oproept met een miniatuurstad, geometrisch en geordend, maar bijvoorbeeld ook als klankkast dient. Met in zwarte verf gedoopte vingers verkent zij dit object en de wijze waarop dit in beeld is gebracht door Mikha Mikhailova en Paul Wiegerinck blijkt een interessante toevoeging te zijn.
Voor het werk Turning Point uit 2015 kwam voor de eerste keer de samenwerking met de Poolse componist Jerzy Bielski (1984) tot stand.
De tentoonstelling, samengesteld door Coby Brinkers en Ingrid van Santen, wordt begeleid door een verhelderend boekje.
Tijdens de opening op zondag 17 juli om 15 uur geeft Anna Mikhailova een performance, waarbij zij het City Koto instrument bespeelt dat vervaardigd is door Pim Piët. De opening wordt verricht door Evert van den Bergh, voorzitter van het bestuur Delft Chamber Music Festival.

Het verschil tussen kunst en design is een vraagstuk wat al jaren voor discussies zorgt en in beide velden ontleed wordt. Vandaag de dag is deze discussie buitengewoon relevant nu kunstenaars en ontwerpers, die uit eenzelfde gedeelde kennisbron putten om visuele composities te creëren, op soortgelijke wijze de huidige instrumenten onderzoeken en reflecteren op documentatie of representatie van hun werk.
Er wordt gezegd dat het verschil tussen de twee in de motivatie van het maken zit: de kunstenaar poogt te inspireren of te reflecteren en de ontwerper wil inspireren en verbeteren. Wanneer je echter de hedendaagse kunst en design werkvelden bestudeert wordt duidelijk dat dit idee verouderd is en niet de mogelijkheden die nieuwe (digitale) instrumenten en ideeën bieden reflecteert. Kunstenaars noemen zichzelf ontwerpers, onderzoekers, makers en vice versa.

In deze tentoonstelling worden kunstenaars, ontwerpers en makers naast elkaar geplaatst om te onderzoeken hoe hun velden elkaar beïnvloeden en met name hoe digitalisering en nieuwe instrumenten het creëren en ervaren van kunstontwerpen beïnvloeden.

Overwogen vragen:

1. Ben jij een maker, een kunstenaar, een ontwerper, een ingenieur or een combinatie? Of misschien wel geen van deze opties..
2. Hoe moet kunst ervaren worden vandaag de dag? Voelt het digitale gebied meer geschikt of hebben we nog steeds fysieke kunst nodig? Wat voor soort objecten en creaties worden er gemaakt?
3. Hoe documenteren en classificeren we kunst die buiten de categorieën van kunst, technologie en design lijken te vallen? Kunnen we (design) objecten en documentatie herdefinieren?

Eén tentoonstelling – twee kunstenaars. Keramiek is een gemeenschappelijke noemer, maar daar lijkt de verwantschap ook mee op te houden. Er is een wereld van verschil tussen Cecil Kemperink en Chris Baaten. En ook dát maakt dingen duidelijk.

Een tegenstelling die direct in het oog springt is de liefde voor herhaling  bij Cecile Kemperink, terwijl  Chris Baaten de eenmalige oplossing zoekt.  Herhaling op herhaling – inclusief verdraaiing en verschuiving want het gaat hier niet om machinale reproductie – heeft een meeslepende werking. Het doet denken aan dans en muziek; het beeld manifesteert zich als een ritmische beweging. De ‘status aparte’ van het uitzonderlijke beeld maakt een heel andere indruk, zeker als het op een sokkel wordt geplaatst. Hoe hoger het voetstuk, hoe sterker het staat en hoe meer het de ruimte opeist. Wat onderscheidt dit beeld van ons?

De Latijnse herkomst van het woord duidt op ondeelbaarheid. Een individu is de kleinst mogelijke eenheid van de soort. Je kunt één mens niet verder opdelen zonder hem te doden. Tevens wordt een grens bereikt die haaks staat op onze kuddegeest, want de neiging om zich te verenigen in paren, etniciteit of welke culturele groep dan ook is vele malen sterker dan de behoefte aan uniciteit. Wie wil, wie kan puur op zichzelf overleven?

Toch is in de westerse cultuur een sterke hang naar individualiteit ontstaan. Bij ons heeft het woord een rebelse klank gekregen. Wie zich niet onderwerpt aan de massa blijft zichzelf, zo luidt het dogma. In de kunsten is al ontelbare malen onderzocht wat er dan gebeurt. Losgeweekt van de groep begeeft de eenling zich op een romantisch pad. Vol angsten en gevaren, maar ook met de belofte van ongekende vergezichten. De eenzame mens, op eigen kracht bovenop een bergtop beland, het dal in nevelen gehuld, de toekomst ongewis, maar op dat ene glorieuze moment boven alles verheven – zo schilderde Casper David Friedrich in 1818 de geboorte van een westers ideaal: het trotse, zelfbewuste individu.

Nike van Samothrake – Grieks, 200 BC
Caspar David Friedrich, 1818 – Der Wanderer über dem Nebelmeer     
Marcel Duchamp, 1912 – Naakt een trap afdalend #2

De romantische zwerver van Friedrich neemt een inmiddels overbekende pose aan. Maar – en dat was toen revolutionair – deze parmantige poseur is geen koning of godheid. Hij bereikt de top als anonieme everyman en in zijn voetspoor hebben miljoenen toeristen het panorama van de wereld in ogenschouw genomen. Vaak niet erg individualistisch maar toch…

Twee eeuwen na dato solt Chris Baaten (1954) op een buitengewoon geestige manier met Friedrichs ideaalbeeld. Misschien komt dat omdat hij rijpte in wat de Haagse Post bestempelde als het Ik-tijdperk. Daarvan zijn de positieve- en de negatieve kanten onderhand wel bekend: het streven naar individualiteit heeft iets lachwekkends gekregen. We zien Chris Baaten goochelen met ontzag voor de schrikaanjagende godin Nike, de anonieme held van Friedrich en het glamoreuze één-uit-een-dozijn naakt van Duchamp. Wil het ware individu opstaan en dan graag met de bijbehorende pose…

Ouderwets natuurhistorisch museum gebeurt. Gaat het wel om rituele handelingen? Of meer om een geduldig uitgevoerd experiment in het kader van een wetenschappelijke onderzoek?

Voor Chris Baaten is de kunstgeschiedenis een bron van multiculturele inspiratie. De stijlvormen die hij op elkaar stapelt contrasteren heftig en dat zet de geloofwaardigheid op het spel. Wat te denken van een antieke gestalte met een origami circushoed? En wat doet die wapperende klodder slagroom op een wiebelige wokkel? Zulke absurde verschijningen paraderen ook op de Parijse catwalks, maar hoe serieus moeten we die showbusiness nemen? De style clash wordt versterkt door het materiaalgebruik. Chris Baaten lakt piepschuim,  omwikkelt staaldraad met kneedbare epoxy en plaatst een keramische gestalte op een kleurrijke runway van hout. Elk materiaal brengt zijn eigen karakter in. Keramiek – soepel  maar toch ook stug – heeft de plooibaarheid die waarschijnlijk het dichtst bij de menselijke beweeglijkheid komt

INDIVIDU en MASSA

De belangrijkste tegenstelling tussen beide kunstenaars scherpt het conflict tussen individu en massa aan. De poseur op zijn sokkel weet zich uniek. Daarentegen weet de schakel in een eindeloze keten zich geborgen in een familie, een clan, een volk en als we nog groter konden denken: als een planeet.

In Amerika worden mensen aangeduid als ‘individuals’ als men een vorm van neutraliteit wil bewaren. Geslacht, huidskleur of leeftijd doen dan niet ter zake. Er klinkt angst in door om te discrimineren, maar zo wordt stigmatisering vermeden.

Cecile Kemperink (1963) kiest niet voor de pose maar de constante beweging. Herhaling is een krachtig stijlmiddel dat speelt met de patronen waarin wij denken.  Huis, huizen, huist. Licht, lichter, lichtst. Ring, ringen, omringt. Van kinds af worden wij door herhaling tot bewustwording gedrild. De klanken, woorden en getallen die zich vernuftig laten combineren en rangschikken: door herhaling krijgt het geldigheid en betekenis. Totdat de eerste verbazing wegebt en een ontdekking de nevelige staat bereikt van algemeen begrip. Reuze handig in de praktijk: je kijkt niet meer vol verbazing naar de plooibaarheid van een elastiekje, maar spant het zonder na te denken om wat dan ook.

Cecile Kemperink frist dat proces op. Zij laat zien hoe lenig klei is. Hoe oermateriaal na de vuurdoop omslaat in klinkklare hardheid. Breng het geheel in beweging en je hoort muziek. Zij verleidt de kijker niet met culturele kennis maar met een zintuiglijke prikkel. Eén beweging heeft een kettingreactie tot gevolg. Waar zij ontelbare nuances ontlokt aan een eenvoudig uitgangspunt, improviseert Chris Baaten zo vrijelijk en onvoorspelbaar dat hij geen enkele wet in acht lijkt te nemen. De stoutmoedige beeldenstapelaar overrompelt ons met opperste verwarring. Hij speelt blufpoker. Maar hij doet dat wel met de grootst mogelijke virtuositeit en vanuit de oprechte behoefte om zichzelf te verbazen.

Poseren doen we allemaal, maar zonder beweging staan we stil.

Opening van de expositie ‘Pose en Beweging’ op zondag 15 mei om 15.00 door Piet Augustin, oud-conservator hedendaagse kunst Gorkums Museum.

Aan tafel is een uitnodiging van de kunstenaar aan de bezoekers om plaats te nemen aan een bijzondere tafel. ‘

De tafel is de plek bij uitstek waar mensen bij elkaar komen; om te eten, bij te kletsen, werk te bespreken, koffie te drinken, spelletjes te spelen en nog veel meer. Een tafel is vaak de plek voor een goed gesprek. Tijdens deze tentoonstelling nodigen we jou uit om in gesprek te gaan met de kunstwerken. Deze staan dit keer niet op een sokkel maar op een tafel. Om de tafel is ruimte gereserveerd, als je aanschuift maak je deel uit van het kunstwerk èn van wat er zoal ter tafel komt.

Aan tafel! is een oproep van de kunstenaars aan de bezoekers om met anderen aan te schuiven, in gesprek te gaan, de tijd te nemen, nieuwsgierig te zijn en te genieten van kunst.

Kunstenaars: Christien Rijnsdorp, Leon Perlot, Pauline Fokkelman, Pepijn van den Nieuwendijk, riëlle beekmans en Yke Prins.

De tentoonstelling Aan tafel wordt geopend door Marja van Rossum, eigenaar van bureau Groot Denkraam filosoferen & schrijven is kinderfilosoof en docent creatief schrijven. Ze werkt samen met kunstinstellingen, musea en jeugdtheatergezelschappen. In samenwerking met onder meer het Kröller-Müller Museum ontwikkelde zij Filosoferen met kunst, een frisse aanpak om in gesprek te raken met en over kunst.

Omdat het in deze tentoonstelling gaat om het gesprek met de kunstwerken is het mogelijk om met een gids [gesprekspartner] de tentoonstelling te bezoeken. Via hpmbeekmans@gmail.com kun je een afspraak maken.

Vaste rondleidingen: in gesprek met de beelden
op vrijdag 29 april om 17:30 uur
en op vrijdag 6 mei op 17:30 uur
vrije donatie

Leerlingen van Grotius college te Delft, Stanislas college te Pijnacker, Dalton college te Voorburg en School voor Talent te Den Haag laten hun werk zien.

Concours is een sinds 2012 jaarlijks terugkerende tentoonstelling voor bovenbouwleerlingen van het voorgezet onderwijs die een passie hebben voor beeldende kunst en daar, thuis of in naschoolse workshops, cursussen (Academie jong Bacinol en de Vrije academie Delft) veel aan doen of een beeldend vak in hun examenpakket hebben. (Vmbo, Havo en VWO).

Jongeren zijn op allerlei manieren met kunst bezig. Op school, op straat, bij verenigingen, door het volgen van cursussen. Ze gebruiken kunst om zichzelf uit te drukken. Dat doen ze door in een band te spelen, graffiti op straat, volgen van een hiphopcursus of door het realiseren van kunstmanifestaties.
De programmeurs van Kadmium willen jongeren die talentvol zijn als beginnend beeldend kunstenaar ondersteunen in hun verdere ontwikkeling. Dat realiseren we door deze jongeren op te sporen, ze te motiveren om deel te nemen en ze door middel van workshops verzorgd door professionele kunstenaars kwalitatief te ondersteunen.
Het resultaat zal zijn dat in alle zalen die we beschikbaar hebben een overzichtstentoonstelling met een divers karakter van beeldend werk gerealiseerd wordt van de jonge ‘kunstenaars’.

Concours leidt uiteindelijk tot een expositie van excellent werk van deze leerlingen. De programmaraad zal in samenwerking met docenten de beste werken uitzoeken voor de tentoonstelling. Deze deelnemers zullen hun werk in Kadmium tentoonstellen.
Deze tentoonstelling geeft deelnemers de kans om elkaar en anderen te informeren over hun kijk op de wereld. Dit leidt tot een unieke kans om het werk van talentvolle kunstzinnige leerlingen van de verschillende scholen bij elkaar te zien. De jury heeft de beste werken beloond met een kunstzinnige prijs. Zie hier de jury rapporten.

eerste prijs

tweede prijs

derde prijs

eervolle vermelding

eervolle vermelding

eervolle vermelding

Centrale thema voor alle manifestaties in Kadmium in 2016 is Ruimte/ontheemd. De leerlingen gaan hiermee aan het werk.

De tentoonstelling Concours is van 23 maart 2016 tot en met 17 april 2016. De opening en prijsuitreiking zal op vrijdag 25 maart om 17.00 uur plaatsvinden.

Voor meer informatie: Jkonings@ziggo.nl (06 155 78 783) of info@kadmium.nl.

De expostie concours is mede mogelijk gemaakt door:

De krokussalon is te zien van dinsdag 16 februari 2016 tot 20 maart 2016 en wordt geopend op 21 februari om 15:00 uur door Fred Hemmes.
Kunstenaars exposeren werk binnen het thema in transit / co-existentie

Zie ook www.krokussalon.nl

Met werk van:

Enlightment Arts
Aline Baggio
Leni van den Band
Riëlle Beekmans
Ad Bercht
Coen Dekkers
Pieta Dijkstra
Roos Duyvestijn
Sascha van Eijk
Rob van Es
Janno Fleer
Kiek Haket
Rik van Hazendonk
Fred Hemmes
Evaria Hoenderop
Pat Houkes
Jeannette Infante Ferreira
Danielle Jacquinot
Cobi de Jong
Winnie de Keizer
Elise Kloppers
Joost Konings
Loes Kouwenhoven
Angela Kuckartz
Rosemarijn van Limburg Stirum
Jacqueline Louter
Gratiela Mitulet
Jolanda Peeters
Mia van de Plasse
Anne Rijnders
Saskia Serlé
Barbara Termorshuizen
Marieke Thiescheffer
Henk van Trigt
Rumiana Yotova

13 December 2015 to 14 February 2016

For Delft we can safely call Schoonhoven the Vermeer of the 20th century.

Concurrently with the Schoonhoven exhibition at Museum Prinsenhof Delft in Prinsenkwartier, the shared accommodation of both organizations, Kadmium will organize two exhibitions highlighting the mystical and the basic character of his work successively, using the work of contemporary artists.

A basic simplicity is evident in Schoonhoven’s choice of materials: mashed paper, cardboard, newsprint and white wall paint. This choice should be seen in the economic and social context of the time in which the work was made, and fits the artist’s personality. With contemporary artists, too, there is a tendency to choose materials and a feel in their work that is far from sublime or perfect. Seemingly contradictory to the current zeitgeist, this should be considered a reaction to the excess and pretence of our hedonistic society.

Artists:

Dominique De Beir (Fr)

Point-type: waxed, perforated paper rolls, aluminium racks ,2015, Image: Dominique de Beir

Dominique de Beir perforates paper, quickly, accurately, in a continuous movement and using a wide arsenal of tools: from screws, mounted beneath her boots that she uses to stomp and dance on cardboard; to pins and needles which she attaches to her fingers. In the exhibition perforated paper rolls from the textile industry will be shown, which are further treated by Dominique De Beir with perforations, pigments, wax and paraffin wax, and are placed in racks of perforated aluminum.

Rik van Hazendonk

100 brushstrokes – In stock: acrylic paint on linen strips, 220 x 110 cm, 2014/2015

The strips of linen topped with a few brushstrokes, or the rectangular monochrome painted linen cloths expose, in a sensory manner, the basic elements of painting. The orderly presentation is a system within itself and may be seen in terms of spatial planning and ranking, such as by the placement of tools over a workbench or towels in a kitchen cabinet. However, it is never unambiguous.

Hans Houwing

untitled: chicken mesh, 22 x 22 x 13 cm, 2015 

Hans Houwing, for whom Schoonhoven is an idol, has been making objects with metal mesh since 1991. Generally the works are created by cutting up the wire before mounting the (often bent) pieces back together. After nine years of working mainly with fine stainless steel mesh, with a mesh size of 1 mm, his work has transferred to (square and hexagonal) aviary mesh, wire netting, chicken wire or ‘penny mesh’ and ‘dime mesh’. Currently, Hans Houwing is working with all of these wire sorts, as well as a firm chrysanthemums wire with a mesh size of 12.5 cm. The work is concrete and yet evocative.

Bas van der Wal

t.r.u. 12: water, mud, canvas (cotton) – 96 x 72 x cm – 2015

There is harmony in the idea that sheer human effort combined with the influence of the elements (fire, water, earth, air) may form a physical image.

When an idea, brought to its implementation, is blown by the wind, scorched by fire, consumed by earth or faded by the sun, it demonstrates our role on earth; relatively small and dependant, yet nevertheless blessed.

Opening

Sunday 13 December, 15:00 by Marga Schoemaker -van Weeszenberg, curator of Museum Prinsenhof Delft, exhibition Kijk, Jan Schoonhoven.

Side events

Friday, 11 December 17:00

Preview, guided tour by the curators, free entry.

Lecture (English)

BEYOND WASTE. Sustainable urban futures towards circular economies by Libera Amenta, PhD MSc.

The exposition focusses on the use of simple materials. The lecture translates this to the field of recycling and sustainability in architecture.  Developments in urban architecture will be addressed.

The exact time and date of the lecture will be announced on this place.

Wednesday 13 January 2016, 14:00-17:00

Children workshop (Dutch spoken)

When do you think art is worthless?

A workshop that allows children to look, philosophize and create through the exhibition: in the tracks of Jan Schoonhoven II: basic simplicity, led by Myra Hillebrink.

Sign up for the workshop via: info@het-luisterrijk.nl, cost is 4 euros (with Delftpas 2 euros), minimum age is 7 years.

Folder

A folder in Dutch and English with background information of the exhibition and the artists will be available for 2 euros

Open

Kadmium is open to visitors from Tuesday to Friday, 10 to 5:30 pm. On Saturday from 11 to

5 pm and on Sunday from 12 to 5 pm. Admission is free.

Read this in English

Voor Delft kunnen we Schoonhoven gerust de Vermeer van de 20ste eeuw noemen.

Tijdens de Schoonhovenexpositie van Museum Prinsenhof Delft in Het Prinsenkwartier, het gemeenschappelijke onderdak van beide organisaties, organiseert Kadmium twee exposities waarin achtereenvolgens de mystiek en de basale eenvoud in zijn werk wordt belicht aan de hand van hedendaagse kunstenaars.

Uit de materiaalkeuze van Schoonhoven spreekt een basale eenvoud:  papier-maché, karton, krantenpapier en witte muurlatex. Deze keuze is te plaatsen in de economische en sociale context van de tijd waarin zijn werk gemaakt werd en past bij de persoonlijkheid van de kunstenaar. Ook hedendaagse kunstenaars kiezen vaak materialen en een uitstraling van hun werk die verre van verheven of perfect is. Ogenschijnlijk tegenstrijdig met de hedendaagse tijdgeest gaat het hier dan ook eerder om een tegenreactie op de schijn en de overdaad van onze hedonistische maatschappij.

Opening

zondag 13 december, 15:00 uur door Marga Schoemaker -van Weeszenberg, conservator Museum Prinsenhof Delft, tentoonstelling Kijk, Jan Schoonhoven.

Nevenactiviteiten

 Vrijdag 11 december, 17:00

Preview, rondleiding door de curatoren, vrije toegang.

Lezing (Engels)

BEYOND WASTE. Sustainable urban futures towards circular economies door dr. ir. Libera Amenta.

In deze expositie ligt de focus op het gebruik van simpele materialen. In deze lezing worden ontwikkelingen in de stedelijke architectuur beschreven waar hergebruik en duurzaamheid een grote rol spelen.

De exacte datum en het tijdstip van de lezing volgt nog.

 Woensdagmiddag 13 januari 2016, 14:00-17:00

Kinderworkshop Wanneer vind jij kunst waardeloos?

Kijken, filosoferen én maken naar aanleiding van de expositie In het spoor van Jan Schoonhoven II: Basale eenvoud. Onder leiding van Myra Hillebrink.

Opgeven via info@het-luisterrijk.nl, kosten 4 euro (met Delftpas 2 euro), minimum leeftijd 7 jaar.

Uitgave

Bij deze expositie verschijnt een boekje met begeleidende informatie. Kosten 2 euro.

13 December 2015 to 14 February 2016

For Delft we can safely call Schoonhoven the Vermeer of the 20th century.
Concurrently with the Schoonhoven exhibition at Museum Prinsenhof Delft in Prinsenkwartier, the shared accommodation of both organizations, Kadmium will organize two exhibitions highlighting the mystical and the basic character of his work successively, using the work of contemporary artists.

The white as a basis for the mystical experience.
Kurt Leonhard

In contrast to their apparent basic simplicity the works of Schoonhoven evoke an extraordinarily complex and hard-to-grasp wealth of experiences. The white in which they have been executed contributes to the mystical nature of his work. In the artist’s personal life there are relationships with ‘the sublime’ as well, such as his fascination with church architecture, cathedrals and the Catholic Church.
This sub-exhibition will show work of contemporary artists that sheds light on aspects of the mystical experience evoked by Schoonhoven’s work.

Artists:

Joachim Bandau (D)

Untitled 12.08.2011 photo Joachim Bandau

Joachim Bandau is known as a sculptor and as the painter of Schwarzaquarelle, which consist of many layers of transparent black watercolour paint on paper. In relation to the work of Schoonhoven, Bandau is showing three light watercolours of 1 x 0.70 m, in which two planes have been painted – evenly, extremely thinly and in the same colour, i.e. the same dilution of black watercolour paint. A central plane and a surrounding plane are made visible by the meeting of the dried edges of both planes. The visible line seems to have been drawn in one movement – but has actually been created as a result of painting. The form of the continuous line suggests a volume. However, space and light have been drawn in the plane – calmly and with the controlled speed of the brush. The painterly moment.

-translation Simon Benson, October 2015

Willy de Sauter (B)

Diptych chalk layers on panel 2012  photo Willy de Sauter

Robert Ryman asserts that the making of art yields ‘a miracle’ – the art of Willy De Sauter is no exception.

Willy De Sauter does not imitate nature, but it is nature that provides the fickle beauty for his uncompromising artistic production that appears in an unparalleled way by the light of the world.

– Luk Lambrecht.

Yumiko Yoneda (J/NL)

Birth of Silence  modeling paste, plaster, polystyrene  2013 photo Erik de Vries

The images of Yumiko Yoneda have a recognizable form. They are round, white or gray, silent and have a profoundly tense organic volume. They are deliberately placed in the space, creating a spiritual “garden”.

Bram Zwartjens

R.O.II  Caseïneop linnen- 100 x 140 cm  2013  Foto: Bram Zwartjens ]

A basic pattern of geometry can often be found in the works of Bram Zwartjens. Abstraction and figuration are reflected and are connected as two opposing poles. He says about his inspirations: “Philosophy, science and art are trying to fathom the mystery of existence, each with its own system of formation…just as nature unfolds her creativity in her patterns, so my ideas unfold within the laws of my materials”.

Opening
zondag 1 november, 15:00 door Sandra van Beek, auteur van Ik een nieuwe Mondriaan? Ik ben een ouwe Schoonhoven!

Side program
Preview with the curators of the exhibition; Friday 30 October, 17:00; free entry

Lecture on Ad Dekkers (1938 – 1974) by Piet Augustijn, former curator of contemporary art of the Gorcums Museum, Gorinchem, wednesday 25november, 20:00, Dutch spoken. Free entry.

www.topdelftdesign.nl

Folder

A folder in Dutch and English with background information of the exhibition and the artists will be available for 2 euros

Open
1 november  t/m 15 december (dinsdag t/m zaterdag 10:00 – 17:30, zondag 12:00 – 17:00)

read this in English

Voor Delft kunnen we Schoonhoven gerust de Vermeer van de 20ste eeuw noemen.
Tijdens de Schoonhovenexpositie van Museum Prinsenhof Delft in Het Prinsenkwartier, het gemeenschappelijke onderdak van beide organisaties, organiseert Kadmium twee exposities waarin achtereenvolgens de mystiek en de basale eenvoud in zijn werk wordt belicht aan de hand van hedendaagse kunstenaars.

“Het wit als basis voor de mystieke ervaring.”
Kurt Leonhard

In contrast met hun basale eenvoud roepen de werken van Schoonhoven een buitengewoon complexe en lastig te vatten rijkdom aan ervaringen op. Het wit waarin ze zijn uitgevoerd draagt bij aan het mystieke karakter van zijn werk. In het persoonlijk leven van de kunstenaar zijn ook relaties tot ‘het verhevene’, zoals zijn fascinatie voor kerkenbouw, kathedralen en de katholieke kerk.
Deze deelexpositie toont werk van hedendaagse kunstenaars dat licht werpt op aspecten van de mystieke ervaring in het werk van Schoonhoven.

zondag 1 november, 15:00 uur door Sandra van Beek, auteur van Ik een nieuwe Mondriaan? Ik ben een ouwe Schoonhoven!

Nevenactiviteiten
vrijdag 30 oktober, 17:00 uur
Preview met rondleiding door de curatoren van de tentoonstelling op

Woensdag 25 november om 20:00 uur
Lezing Ad Dekkers (1938-1974)

door Piet Augustijn, oud-conservator hedendaagse kunst, Gorcums Museum, Gorinchem

Net als Jan Schoonhoven komt Ad Dekkers in de jaren 60 tot het maken van witte reliëfs. Naast pure visuele schoonheid wilde hij door het zo zuiver mogelijk gebruiken van visuele middelen uitdrukking geven aan universele begrippen. Dekkers vond voor die opvatting steun in de vrijmetselarij en er is reden aan te nemen dat de bijbehorende symboliek zijn werk beïnvloed heeft.
www.topdelftdesign.nl

Uitgave: Bij deze expositie verschijnt een boekje met begeleidende informatie. Kosten 2 euro.

Vrijdag 27 november om 16.00
“Kinderparkeerplaats; In het spoor van Jan van Schoonhoven; Mystiek”