Long Time No See

vanaf 16/01/2014 tot en met 16/02/2014

Onder deze titel openen zes kunstenaars, allen afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag, het jaarprogramma van Kadmium, dat in 2014 als thema OPLOSSEN heeft.

Petra Wiek, Marc Claeijs, Rob Knijn, Nies Vooijs, Anne-Tjerk Mante en Pat Houkes.

Zes kunstenaars, één expositie. Vier van hen zijn van de lichting 1999. Het is de eerste keer dat zij als collega’s samenwerken. De andere twee zijn van eerdere afstudeerjaren en nemen nog meer ervaring mee naar deze tentoonstelling.

Deze min of meer spontane samenkomst van kunstenaars en kunstwerken heeft net zoveel confrontatie in zich als inspiratie. De spanning zit in wat ze bij elkaar brengen, wat hun werk te vertellen heeft – op zichzelf en in onderling verband.

De kunstenaars tonen niet alleen hun werk, maar gaan ook met het publiek in gesprek. Persoonlijk en openhartig zullen zij tijdens het Kunstcafe op 24 januari om 17.00 uur in een groepsinterview ieder over hun ervaringen vertellen. Op welke manier hebben zij, voor en nadat zij het diploma van de KABK op zak kregen, ieder hun eigen weg gezocht? Wat bewoog hen, welke belemmeringen hebben zij overwonnen en hoe pakten ze dat aan, welke oplossingen werkten wel en welke niet? En waarom deden ze dat eigenlijk zo? Kan de bezoeker hiervan iets terugzien in hun werk? Dat bestaat uit schilderijen, ruimtelijk werk, teksten, een performance en nog een paar last-minute verrassingen.

 

 

 

 

deelnemende kunstenaars

Petra Wiek

Het is duidelijk dat Wiek zich niet toelegt op één enkele kunstvorm. Beeldend werk, schilderijen maar ook fotografie en video art behoren tot haar werkgebied. Petra Wiek begon met tekenen en schilderen, daarna fotografeerde ze een periode veel. Installaties en beeldend werk heeft ze altijd gemaakt. Ze ziet schilderen als haar hoofdthema, maar de laatste jaren maakt ze veelal ruimtelijk werk. Met het ruimtelijk werk lukt het Petra voor haar gevoel beter haar ideeën te uiten en om weer te geven wat er naar haar mening in de maatschappij gebeurt.

‘Maar in het algemeen geldt dat ik de laatste jaren erg met de onschuld van kinderen bezig ben. Hun kwetsbaarheid, ook voor misbruik zoals bijvoorbeeld in de kledingindustrie, grijpt mij aan. Momenteel gaan veel van mijn objecten over de exploitatie van kinderen. Hierbij gebruik ik vaak de poppen als symbool voor de kinderen.”

website

Marc Claeijs

Rob Knijn

Nies Vooijs

Anne-Tjerk Mante

Wie mijn beeldend werk onder één noemer wil brengen, heeft het lastig.
Ik kan het ook niet, en eerlijk gezegd boeit het me ook niet.
Het is vaak kleurrijk en expressief, maar soms ook sober of in zwart/wit.
Het is meestal figuratief, maar soms ineens (neigend naar) abstract.
Soms schuurt het tegen het surrealisme. Soms is het ronduit naïef.
En soms gaat dat samen.

In de jaren na het verlaten van de KABK heb ik steeds regulier werk gecombineerd met beeldend werk.
Vast inkomen naast het laven van de ziel.

Gezinsvorming en -uitbreiding vroegen om een nieuwe balans.
Het kostte me veel moeite tijd en rust te vinden voor autonoom werk.
Mijn beeldend werk bracht ik terug tot gerichte opdrachten.
Uiteindelijk is ook dat zo’n beetje tot stilstand gekomen.

Om dit op te lossen, en de kunsten en mezelf niet te vergeten, ben ik op andere vlakken de kunsten ingedoken.
Ik ben meer gaan dichten (concreet, kort, overzichtelijk, kan altijd en overal tussendoor) en werd onder meer lid van het Haags Dichtersgilde.
Ook heb ik met een stel maten muziektheater gemaakt; een optelling van liedjes, gedichten en verhalen in één programma.

Begin 2012 heb ik nog eens in een andere setting theater gemaakt, en daarna werd het stil.
Het afgelopen jaar heb ik waakvlammend maandelijks meegedaan aan een playreading: een live hoorspel in de kroeg.

Op dit moment ben ik vooral ‘op zolder’ bezig: ordenen en uitzoeken van gedichten en andere teksten.
En ik schrijf zo nu en dan een gedicht, een lied, een kort verhaal.
Dat is het op dit moment; het lijkt wel of ikzelf ben opgelost als het om de kunsten gaat.

Voor mij is de expo ‘Long Time No See’ dan ook een bijzonderheid.
Eigenlijk duik ik vanuit het niets erin. Misschien wel het beste uitgangspunt…

Pat Houkes

Pat Houkes (1951, Australië) is in 1999 afgestudeerd aan de KABK en deed eveneens in deeltijd nog een jaar de opleiding voor docente CKV aan de HKU. In haar atelier in Den Haag werkte zij daarna gestaag aan een lange reeks autonome kunstwerken, waarvoor zij inspiratie krijgt uit haar dromen, uit alledaagse situaties en beelden op internet of in de media.

Hoewel haar creaties zeer divers van aard zijn, neemt het begrip macht daarin een centrale plaats in. Zij verwerkt dat in thema’s als kwetsbaarheid, seksualiteit en onthechting. Een ander geliefd onderwerp is overconsumptie, het terugdringen van de afvalberg.

Haar schilderijen en tekeningen combineren realistische situaties met absurde, surrealistisch aandoende elementen. Voor haar objecten en installaties gaat Pat het experiment aan met allerlei uiteenlopende materialen, grotendeels afkomstig uit recycling.

Opdrachten bestaan uit portretten, schilderijen, sculpturen, grote muurschilderingen, in thema beschilderde gordijnen, kamerschermen en het organiseren van personeels- en familiefeesten, bedrijfsuitjes en kinderfeestjes.

Eind 2007 ontving Pat een fellowship met daaraan verbonden een solotentoonstelling in New Art Center in New York. In twee achtereenvolgende jaren is werk van Pat geselecteerd voor de Zomerexpo in het Gemeentemuseum Den Haag.

Was Pat tot een aantal jaren terug nauw betrokken bij het realiseren van tentoonstellingen samen met Grupo7, nu heeft zij het initiatief genomen om samen met vijf voor deze gelegenheid bijeengebrachte kunstenaars te exposeren binnen het jaarthema Oplossen in Kadmium.

website