Botsing en Ontlading

vanaf 25/04/2013 tot en met 02/06/2013

Vrijdag 10 mei 20:15: ” Botsing en Ontlading, een vraaggesprek “, Ranti Tjan in gesprek met Marianne Lammersen en Anton Reijnders. Beiden hebben zowel in het EKCW als in China, de bakermat van het porselein gewerkt. Er wordt ingegaan op de verscheidene facetten van het werken met klei.

Onverwachte vormen, diversiteit aan materialen, verschillen in uitvoering en gebruik van nieuwe technieken leveren vorm-krachtverhoudingen die in de traditie van keramiek grote veranderingen geven.

Het doel van deze expositie is dat de toeschouwer verrast wordt, energiek naar huis gaat met het gevoel verrijkt te zijn, een vanzelfsprekende schoonheid te hebben ervaren die niet perfect is. Door vormen en werken te laten zien die niet echt in de traditie van keramiek vallen wordt de toeschouwer geprikkeld om opnieuw naar keramiek te kijken.

De exposerende kunstenaars hebben gemeen dat zij op zoek zijn geweest naar de rijm tussen natuur en kunst. Elke kunstenaar  krijgt de ruimte het werk op een onsentimentele manier te presenteren. Ontvouwing van universele en persoonlijke betekenis kan hierdoor rustig op de toeschouwer inwerken.

 

Bijna alle kunstenaars hebben een werkperiode gehad in het Europees Keramisch Werkcentrum in ‘s-Hertogenbosch.

Met de  expositie botsing en ontlading is Kunstencentrum Kadmium deelnemer aan Delft Keramiek 2013.
Ook  Het Prinsenhof, Paul Tetar van Elven, Galerie Terra Delft, Galerie Lutz, Galerie de Zaal, Ruimte Remmelink, Creatief Laboratorium 38 CC nemen deel.

 

curator

Coby Brinkers

deelnemende kunstenaars

Mariëlle van den Bergh

website

Anton Reijnders

Zo gauw we ons bewust worden van iets heeft het proces van betekenis projectie zich al voltrokken. Het is een geconditioneerde reactie; mensen zijn geautomatiseerde betekenis makers. Ik ben zeer geïntrigeerd door dit fenomeen. Door middel van mijn werk wil ik bewustwording van deze automatische projectie oproepen en als zodanig een gelegenheid creëren tot reflectie, concentratie en verstilling.

Marianne Lammersen

Marianne Lammersen is geïntrigeerd door de spanning tussen technologische vooruitgang enerzijds en behoud van de menselijke identiteit anderzijds. In haar installaties and collages, creëert ze een pauze moment in de dagelijkse hectiek van een moderne samenleving, een meditatief moment, waarin de kijker een spiegel wordt voorgehouden en aangezet tot nadenken over zijn positie en rol in de alsmaar voortrazende technologische ontwikkeling om zich heen.
Tijdens haar verblijf in het Chinese European Art Centre heeft ze zichzelf de vraag gesteld: Hoe balanceert China, daar het lijkt dat dit land met één voet zeer sterk staat in traditie en historie, en de andere voet in technologische ontwikkeling, de toekomst vooruit. Zijn het uiteindelijk tradities die een identiteit waarborgen?

Ze maakte een installatie, waarin een fiets met  zijspan 15 gebouwen in balans houdt. De gebouwen zijn gemaakt van porselein, ondersteund door bamboe-constructies. In de vormen van de gebouwen zijn allerlei voorwerpen uit het dagelijks (Chinese) leven herkenbaar, van serviesgoed en krukjes naar leidingkoppelstukken van pvc. In dit werk speelt ze met contrasten als snelheid - vertraging, toekomst - traditie, hightech - lowtech. Alle stappen van het keramisch proces zijn zichtbaar in het uiteindelijke werk, wat ons iets vertelt over de aanhoudende bouwdrift; de verschillende stadia van het bouwen zijn altijd en overal om ons heen zichtbaar. De porseleinen gebouwen tonen gietkanalen en mallijnen, losse onderdelen liggen op de bagage drager. Een bijzondere rol spelen de mallen waar de gebouwen in gegoten zijn. Binnenstebuiten gekeerd en op de kop vormen deze niet alleen bouwstenen in de installatie, ze zijn ook de negatieve vorm van het positieve afgietsel. Dus zelfs daarin is de 'balans' zichtbaar en voelbaar.

website

Norman Trapman

website

Ad Swinkels

Haar eerste abstracte werken vertrokken vanuit het landschap en ook vandaag blijven ze terugkeren als inspiratiebron. Ze is gefascineerd door de bewegingen van water, door de kleur, de kracht, de manier waarop het steeds zijn eigen weg zoekt en vindt

Haar panelen die met honderden plaatjes zijn bekleed geven al wie van op enige afstand het werk benaderd een gevoel van bevreemdende landschappelijkheid, van een droomlandschap waarin kracht en sereniteit elkaar ontmoeten

Landschappen kunnen ook uitvergroot worden. In het werk “Green” schuiven de porseleinen plaatjes als twee grote tektonische platen zacht maar beslist tegen elkaar. Je ziet de bergketen geboren worden. “

website