Alles van waarde is weerloos
vanaf 16/12/2022 tot en met 22/01/2023
‘Alles van waarde is weerloos’, deze bekende zin uit een gedicht van Lucebert* vormt het uitgangspunt voor de expositie met werk van Anne Rijnders, Petra Kooij, Elise van der Linden en Sascha van Eijk. Wat de kunst van deze vrouwen met elkaar gemeen heeft, is kwetsbaarheid en vergankelijkheid. De achterliggende ideeën zijn van verschillende niveaus, van de waarde en weerloosheid van moeder aarde, de natuur tot aan dat van het individu, het leven zelf.
De zeer oude zingt
er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings
alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Lucebert
curator
Sascha van Eijck
deelnemende kunstenaars
Anne Rijnders
Het thema van het werk van Anne Rijnders is ‘de schoonheid van het vergankelijke'. Haar fascinatie gaat vooral uit naar natuurlijke objecten, fossielen en schelpen en in de natuur gevonden vormen. Deze liggen op de bodem van de subtiel in aardetinten beschilderde kommen. De vergankelijkheid van deze voorwerpen bergen een voedingsbodem voor hoop en belofte. Die gedachte ligt mede ten grondslag aan het idee achter de schrijnen. Deze zijn bedoeld als 'schatkistjes' voor belangrijke of dierbare voorwerpen die een speciale betekenis voor iemand hebben.
Petra Kooij
De basis in het werk van Petra Kooij is transparantie met textuur, waarbij grote en kleine ruimtelijke objecten met organische vormen zich als vanzelf aandienen. De kwetsbaarheid van het bestaan en de relatie tot de natuur is het thema achter deze installaties. Werken met natuurlijke en hernieuwbare materialen biedt hoop voor de toekomst.
Sascha van Eijk
Sascha van Eijk vindt haar inspiratie in oude, verweerde gebouwen, verroeste, versleten objecten en door vervuiling aangetaste landschappen. Dit toont de kwetsbaarheid en tegelijkertijd de kracht van de natuur. Vormen en structuren in haar schilderijen ontstaan door te spelen met materiaal, laag over laag en hierbij gedeeltelijk lagen weg te poetsen als een vorm van erosie.
Elise van der Linden
Elise van der Linden is gefascineerd door processen van verandering en het evenwicht tussen de mens en de natuur(krachten). Ze dwaalt graag door spookdorpjes en vangt daar de sfeer van bepaalde plekken in foto’s. In zulke verlaten dorpen zie je de natuurkrachten samenkomen; stormen, erosie, insecten, zwaartekracht, plantengroei werken op de gebouwen in. Het is er leeg, verlaten en in verval. Door de stilte voel je je er ver van de menselijke drukte, maar ook juist heel dichtbij iets heel echts. Een grote schoonheid; een stroom van een natuurlijk verloop.