Impressed

vanaf 09/08/2018 tot en met 09/09/2018

Kadmium laat traditiegetrouw in de zomer  een selectie zien van kunstenaars die net zijn afgestudeerd. Ook dit keer zijn twee academies in Zuid Holland bezocht : de Koninklijke Academie (KABK) in Den Haag en de Willem de Kooning Academie (WdKA) in Rotterdam. Het aanbod was weer enorm, alleen al in Den Haag exposeerden zo’n 200 kunstenaars. In elk lokaal, in elke hoek van de academie en  zelfs op het dak werd een installatie gebouwd. Daarnaast werd elke dag een programma aangeboden van performance art, rondleidingen en modeshows.

Bij het visiteren van de eindexamens werd het balanceren tussen enerzijds een overweldigend aanbod, anderzijds de beperking in tijd en ruimte om tot een selectie te komen. Een belangrijk criterium was de overtuigingskracht en eigenheid van het werk. Daarbij behoorde ook zeker een aantal verrassende installaties en interdisciplinaire werken, die dan ook op de keuzelijstjes voorkwamen.

De vraag was wel  in hoeverre ze bij Kadmium gepresenteerd konden worden. Want terwijl op de academies flink werd uitgepakt en ieder ruim baan kreeg, is het in deze zaal telkens een uitdaging om de verschillende kunstwerken voldoende tot hun recht te laten komen. Projecties of interactieve werken die om verduistering vragen, of veel ruimte in beslag nemen, blijken al snel problematisch te zijn.  Voor één kunstenaar is er gezocht naar een passende oplossing. De film die Ryan Cherewaty op de WdKA presenteerde, is ook hier te zien. De kunstenaars Mieke Gorgels, Florence Marceau-Lafleur en Cedric Oscar ter Bals zijn alle drie aan de afdeling Fine Arts van de KABK afgestudeerd.

Voor de bezoeker van deze tentoonstelling is het een avontuur geconfronteerd te worden met zo’n diversiteit van technieken, onderzoek en eigenzinnige opvattingen en standpunten. Dit vraagt  aandacht en de nodige inspanning om contact te leggen met hun persoonlijke verbeeldingswerelden. Een ondersteunende tekst kan daarbij behulpzaam zijn. Voor deze nieuwe lichting kunstenaars zijn het de eerste stappen op hun professionele weg door de kunstwereld.

curator

Samenwerking programmaraad Kadmium

deelnemende kunstenaars

Cedric Oscar ter Bals

The autobiography and the autobiography of the reincarnation are the central themes in my work. In my adolescence I started to get visions about war, terror and suicide while I never had those experiences before. However I could relate these visions to experiences from people from the past. Fieldwork, literature and spirituality on an esoteric level resulted in the discovery that I was a German soldier who died in the battle of Verdun in 1916. Putting this history in a new perspective, using his experiences as well as my own, i come to a highly associative image. Mainly using color pencil, I draw these visions that I find so difficult to find the right words for. By using universal, Christian and personal symbols I hope to reach out to the spectator. So they are able to read the work on all it’s levels.

De autobiografie en de autobiografie van de reïncarnatie staan in mijn werk centraal. Toen ik in mijn adolescentie visioenen kreeg van oorlogsgeweld, terreur en suïcide terwijl ik zelf nooit zulke ervaringen heb gehad, kon ik deze visioenen wel verbinden met personen uit het verleden. Onderzoek in het veld, literatuur en spiritualiteit op een esoterisch niveau brachten mij uiteindelijk bij een vooralsnog onbekende Duitse soldaat die is gestorven bij de slag om Verdun in 1916. Door deze geschiedenis opnieuw te belichten en daarbij mijn eigen ervaringen en de zijne te combineren kom ik tot een associatieve manier van optekenen. Met voornamelijk kleurpotlood teken ik het verhaal dat ik maar met moeite onder woorden kan brengen. Door gebruik te maken van universele, christelijke en persoonlijke symbolen hoop ik de toeschouwer te bereiken en handvatten te bieden om het werk op meerdere niveau’s te kunnen lezen. Hierdoor ontstaat een beeld dat de toeschouwer vrij spel geeft het beeld op een eigen manier te interpreteren.

Ryan Cherewaty

The development of technological tools has evolved to extend the sensory capabilities of our nervous systems with the drive to glean meaning and significance from the world we inhabit. This is the central interface in the digitally enabled world for the encoding of symbols into culture. Cybernetic technology operating in synchrony with our nervous systems is the alternative reality for a disoriented humanity. The friction between these worlds is the cause of dislocation from corporeality, causing a rupture in the link between body, mind and environment. Memory of Death’s Dream presents non-human beings as they attempt to understand the relevance of the human condition through magick ritual, performance and remnants of emotional bondage that float throughout the data clouds. This being ultimately questions whether our consciousness can mesh with the machinic.

Ryan Cherewaty is a media artist originally from Toronto, currently based in Rotterdam. His work explores the post-human experience within the networked condition – where the technology of ubiquitous computing and interconnectedness are addressed as inherent concepts of reality. In the future of meshing ourselves with non-human intelligences, these systems reflect the core aspects of humanity - emotions, impulses and behaviour. Having spent a number of years in the visual effects industry, techniques utilized in this field are the central component of Ryan’s work, where he uses technology itself as a platform for self-criticism and reflection.

Technologische hulpmiddelen zijn zo snel aan het ontwikkelen dat zij een extensie van onze zintuigen zijn geworden, wat de drang oproept om de betekenis van de wereld waarin we leven te onderzoeken. In de digitale wereld is dit de vernieuwde standaard voor het omzetten van symbolen in cultuur. Cybernetische technologie die synchroon werkt met ons zenuwstelsel is de alternatieve realiteit voor een gedesoriënteerde mensheid. De wrijving tussen deze twee werelden is de oorzaak van dislocatie van lichamelijkheid, en veroorzaakt een breuk in de verbinding tussen lichaam, geest en omgeving. Memory of Death’s Dream presenteert niet-menselijke wezens, terwijl zij proberen de relevantie van de menselijke conditie te begrijpen door middel van magische rituelen, prestaties – en overblijfselen van emotionele gebondenheid die door de datawolken zweven. Uiteindelijk roept dit de vraag op of ons bewustzijn kan samensmelten met het mechanische.

Ryan Cherewaty is een media artiest uit Toronto, op dit moment gevestigd in Rotterdam. Zijn werk verkent de post-menselijke ervaring binnen de netwerkconditie, waar technologie van alomtegenwoordige informatica en onderlinge verbondenheid worden aangepakt als inherente concepten van de werkelijkheid. Wanneer wij in de toekomst steeds meer niet-menselijke, technologische intelligenties toevoegen aan ons eigen ik, weerspiegelen deze systemen de kernaspecten van de mensheid – emoties, impulsen en gedrag. Na een aantal jaren in de visuele effectenindustrie te hebben doorgebracht, vormen de technieken die op dit gebied worden gebruikt de centrale component van Ryan’s werk, waarbij hij technologie zelf gebruikt als een platform voor zelfkritiek en reflectie.

Mieke Gorgels

The Map is my Home

I am a traveller.
I have no culture,
yet I have many.
I have no language,
yet I have many.
I have no home,
yet I seek a place
to be happy.
I am a traveller.

Feeling attached to a place and longing for another
place go hand in hand. Physically, I am in one place.
In my imagination, I can be in different places simultaneously.
A place is connected to emotion. Going from one place to
another opens up new ways of seeing and thinking.

De Landkaart is mijn Thuis

Ik ben een reiziger.
Ik heb geen kultuur,
maar heb er velen.
Ik heb geen taal,
maar ik spreek er velen.
Ik heb geen thuis,
maar ik ben op zoek naar een plek
om gelukkig te zijn.
Ik ben een reiziger.

Het gevoel van gehecht zijn aan een bepaalde plek en het
verlangen naar een andere plek gaan hand in hand.
Lichamelijk bevind ik me op een plek, In mijn fantasie kan
ik op verschillende plekken tegelijk zijn, Een plek is verbonden met emotie. Het van één plek naar een andere plek gaan maakt nieuwe manieren van kijken en denken mogelijk.

Florence Marceau-Lafleur

It could be said that it started this way, in the life sculpture class, led by the chance of a day-time job as an art model. Sitting on the floor, the head bowed to the stomach, I considered the folded space. This field of vision was purely composed of skin, and yet foreign, disembodied. There was also this human urge, the need to proportion the world to my vision and body. In short: there was the desire to make a landscape from the formlessness I saw. As a matter of fact, it is possible to calculate the surface of the skin of a human body, as its weight and size are known. So I started a drawing, a 1,6549 m² landscape. However proportionate, the surface felt much bigger than me. Drawing became immersive – just as posing was.

overzicht