Drijfveer Schilderkunst

vanaf 09/06/2013 tot en met 13/07/2014

De prominente rol van de schilderkunst leek de laatste eeuw naar de achtergrond te zijn gedrongen. Toch blijkt het fenomeen nog steeds een grote aantrekkingskracht te hebben op kunstenaars.
De verbeeldingskracht van de schilderkunst inspireert steeds weer nieuwe generaties kunstenaars om het medium in te zetten als uitgangspunt voor hun onderzoek en om de grenzen ervan op te rekken.
Voor deze expositie is gekozen voor kunstenaars die zich verhouden tot de fundamenten en  verbeeldingskracht van de schilderkunst. Hun onderzoek vormt uitgangspunt  en drijfveer om te komen tot een eigen beeldtaal die ze inzetten om een persoonlijk hoofdstuk toe te voegen aan het fenomeen. Opvallend hierbij is de speelsheid en vrijheid waarmee ze het medium tegemoet treden en in zetten.

De expositie wil een ode zijn aan de schilderkunst. Een expositie die wil laten zien dat het medium genoeg aanknopingspunten en vrijheden  biedt voor de toekomst en niet bang hoeft te zijn om een prominente positie in de beeldende kunst te verliezen.

Film
Yuri Straver maakte een film over wat de expositie Drijfveer Schilderkunst zo bijzonder maakt.

Film drijfveer schilderkunst

Preview
Vrijdag 7 juni om 17 uur is er een preview van de expositie met uitleg van de curator. Deelname gratis. Aanmelden is niet nodig.

Lezing
Woensdagavond 19 juni om 20.30.

Bas Lobik en Ton van Kints geven uitleg over hun werk, en hun werkproces. Gratis. Aanmelding is niet nodig.

Kunsteducatie in samenwerking met De VAK, centrum voor de kunsten

Cursisten van docent Niels Janssen, werkten aan het thema Drijfveer schilderkunst. Resultaten van hun onderzoek naar schilderkunst zijn van 7 t/m 27 juni te zien bij DOK, Vesteplein 100.

Op donderdag 20 juni 19.30-21.30 geeft Niels Janssen aansluitend bij de tentoonstelling Drijfveer schilderkunst, een workshop materie-schilderen bij De VAK, centrum voor de kunsten Westvest 9 Delft www.vak-delft.nl  www.facebook.com/VAKbeeldend.

Voor aanmelding en meer informatie kunt u contact opnemen met Jacky van Dijk, Coördinator Beeldend 06-52739021 of jvdijk@delft.nl.

curator

Rik van Hazendonk

deelnemende kunstenaars

Bob Eikelboom (1991)

In mijn werk wordt duidelijk dat ik niet geïnteresseerd ben in een eenheid. Juist door verschillende ideeën en onderwerpen te combineren probeer ik een actieve kijkervaring bij de kijker los te maken.

Er is geen autoriteit meer van buitenaf. We kunnen alles zelf opzoeken, bekijken en lezen, maar we moeten dus ook zelf aan het werk om daar grip op te krijgen om er vervolgens een mening uit voort te laten komen.

 Tom de Groot (1977)

Tom de Groot beschouwt een schilderij niet als gekaderd beeld op een plat vlak, maar als object met specifieke eigenschappen. In zijn werk maakt hij gebruik van (twee-componenten) polyurethaan. Dit materiaal neemt de traditionele rol van verf over en voegt een derde dimensie toe aan het schilderij. De Groot betrekt hierdoor de expositieruimte in zijn werk. Voor hem is dit een natuurlijke benadering. Een schilderij is voor hem “verf op een drager” en in zijn optiek onderscheiden juist de karakteristieke eigenschappen van het materiaal de schilderkunst van nieuwe media.

Rik van Hazendonk 1965

Op zoek naar meer begrip van ‘wat een schilderij is’, ontstond de serie etsen: “Schilderij”. Doeken van oude eigen schilderijen zijn tot ets omgewerkt.
Ze bevestigen de modernistische idee dat een schilderij zijn eigen werkelijkheid heeft. De bestaande werkelijkheid die verbeeld werd in het oorspronkelijke schilderij is verdwenen. Een andere werkelijkheid doemt op, vormgegeven door de materialiteit van het schilderij.  Door de overgang van het medium schilderen naar het medium van de grafiek, verbeeldt de ets zo het schilderij als zichzelf. Materieel realisme dat zijn eigen werkelijkheid oproept.

Aart Houtman (1952)

Aart Houtman (maart 2013):
Mijn schilderijen maak ik niet alleen. Eenmaal begonnen blijkt het werk een eigen leven te leiden. Het schilderij maakt als het ware mede zichzelf. De vorm waarin het schilderij verschijnt moet alle inhoud kunnen verdragen, moet ‘verf-op-doek’ zijn, en moet mij verassen.
Uit een uitnodigingskaart voor een tentoonstelling in Westeremden, door Jurriaan van Kranendonk (jan 2013) :
Zijn vroege werk … speelt nog steeds een rol in het latere werk. (…) Als beeld: een schilderij met daarop kleinere doeken, apart geschilderd, die samen met het schilderij één geheel vormt. Het schilderij is als het ware een expositie in zichzelf geworden, met oude en nieuwe schilderijen. Veelheid in eenheid, het schilderij lijkt een kaleidoscoop die de weg afkijkt naar waar Aart als schilder ooit mee begon. Veelheid in eenheid is ook een ‘raamvertelling’. Een serie gebeurtenissen, een serie verhalen die zich binnen één bepaalde context afspelen. Het een heeft met het ander te maken, zijn aparte entiteiten, maar wel afhankelijk van elkaar. Als het schilderij één van de kleinere doekjes kwijtraakt, valt de compositie, het raam, uit elkaar.

Ton van Kints (1955)

Ton van Kints zoekt ouderwets naar harmonie, schoonheid en meditatieve aandacht. Zijn schilderkunst is te zacht en intuitief om minimal art te zijn, te formeel en serieel om neoexpressief te zijn, te irrationeel om neoconceptueeel te zijn.
De wandobjecten houden het midden tussen schilderij en object, of zijn het allebei tegelijk. De voorstellingen zijn dubbelzinnig, ze bestrijken het veld tussen abstractie en figuratie.
Er spreekt een hang naar het sublieme uit dit werk, zij het dat het nooit radicaal is, daarvoor is van Kints een te zinnelijke romanticus. Dit blijkt ook uit de titels. Veel van die werken hebben vreemde kleuren, zelden getoond, maar toch duidelijk eerder gevonden dan bedacht.
Zinloze panelen vormen resten van een cyclus van opbouw, vernietiging en gedeeltelijk herstel. Maar het werk blijft een zekere lichtheid behouden, wordt nooit dramatisch of deprimerend. In die zin draagt het werk uiteindelijk een soort optimisme uit en zien we de weerslag van een spel.

Bas Lobik (1965)

Waar mijn schilderijen over gaan?
Ze gaan nergens over. De verf wel. De verf gaat in ieder geval gelukkig over het linnen. Iedere laag maar weer strijk ik met gelijkmatige penseelstreken over het linnen. Heel veel lagen. Om er zolang mogelijk over te doen? Ik doe er soms heel lang over. Soms langer dan een jaar, opgeslagen op linnen.
Of de drager dan ook het beeld wordt? Of de beeldtaal het beeld zelf wordt?
Ik zie de verf meer als materie, een middel waarmee ik de ruimte inneem.
D.m.v. het existeren tot de essentie, het wezenlijke komen. Naarmate ik het heel veel beoefen, wordt de vorm de inhoud.
En het schilderij dikker.
Ik ben helemaal geen schilder, misschien meer een beeldhouwer.
Op dit moment begin ik de vorm aan de buitenkant ,en schilder hem d.m.v. van talloze lagen naar binnen toe.
Het schilderij groeit naar het midden toe dicht . Dan kan ik niet meer schilderen en is het schilderij af

Anne Rose Regenboog (1958)

Onderzoekt de ruimte op en rond het doek
Scheurt en vouwt papier maar niet helemaal los
Giet epoxy over strakke vormen van metaal
Kwastbewegingen met rode lak in kubusjes van metaal
Zaagt stukjes acrylverf los van verflagen maar laat ze de eindjes zitten zodat een rafelige lijn ontstaan
Zaagt lijnen uit dik opgebrachte lagen verf
Werk en onderzoek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
De grenzen van materiaal onderzocht en tegelijkertijd wat er met ruimte gebeurt wanneer handelingen worden uitgevoerd
Contrasten
De reactie van het materiaal daagt uit tot een handeling
Plotseling realiseren dat het werk geen kant meer op kan en dat op dat moment het werk zijn eindpunt heeft bereikt
Soms duurt het even voordat dit doordringt

Clary Stolte (1960)

Het werk van Clary Stolte gaat over schilderkunst. Ze toont immers schilderdoeken, meestal in (al dan niet gebroken) wit of spieramen die met een transparant materiaal omhuld zijn Maar schilderkunst als beschrijving van haar werk is wel een erg knellend begrip. Papieren of plastic werken die naast de doekjes getoond worden hebben bij nadere inspectie geen spieraam of frame om een stevige ondergrond voor een schilderwerk te vormen. Een gevouwen volume van papier is in al zijn kwetsbaarheid het werk zelf. ‘Achteloze’ materialen uit het dagelijkse leven, zoals shampoo, sigarettenrook, kauwgum, haargel, transparante verpakkingstape, stof en vingerafdrukken zijn voorbeelden van materialen die ze soms als ‘verf’, soms als drager en op andere momenten als allebei inzet.
Formeel is het duidelijk dat hier de grenzen van de schilderkunst afgetast worden door een onderzoekende geest. Maar voor mij gaat dit werk veel meer dan over schilderkunst over het openen van onze zintuigen. De zorgvuldig gerangschikte objecten in hun varianten van het neutrale wit dwingen mij allereerst om tot stilstand te komen. Net als bij het betreden van een donkere ruimte is het alsof mijn ogen moeten wennen. Maar dan gaat het snel. Het spel van het licht over de oppervlaktes, de rijkdom aan oppervlaktematerialen, een schat aan afwisselende details tussen de diverse werken. Verfrist en helder stap ik daarna de wereld in. Een wereld waarin ieder detail bedoeld lijkt als kunstwerk.
RvH, april 2013

Rob van de Werdt (1958)

Mijn werken zijn  gedachten en ideeën over kunst en haar mogelijkheden om te  verbeelden .
Deze ideeën krijgen vorm in  beelden en installaties, het werk bevraagt de kunst, de beleving ervan, de mogelijkheden van kunst om te communiceren. Het is een zoektocht naar de kracht van  verbeelding. Op het eerste gezicht lijken het banale handelingen die ik inzet om de waarde van de hedendaagse kunst  te vinden . Ik refereer en lever commentaar met als doel dat het beeld voor zich spreekt.
Het werk mag niet eenduidig worden, het wil niet verklaren maar biedt mogelijkheden via verschillende invalshoeken en lagen. In mijn werkwijze groeien de beelden met de gedachten mee.  Commentaren vullen elkaar aan en spreken elkaar tegen, er moet een mysterie ontstaan dat ruimte schept om  de verbeelding te prikkelen.