Beweging, intimiteit en anonimiteit zijn leidende concepten binnen mijn fotowerk. Intimiteit is het terugkerende thema in mijn portretten, terwijl mijn straatfotografie daarentegen gebaseerd is op een schijnbare anonimiteit. Vaak maak ik gebruik van de sequentievorm en meervoudige belichtingstechnieken, wat mijn werk enerzijds een filmisch maar ook monumentaal karakter geeft. In essentie ben ik op zoek naar het moment tussen de beelden, het onverholen het ongrijpbare. Je zou het ook een korte hapering in tijd en perspectief kunnen noemen– het moment ertussen – als bron van mogelijke verhalen. Zodra de kijker iets gaat vermoeden, schrijft deze onbewust zijn eigen scenario. Binnen deze uitgangspunten speelt verlangen als thema een steeds terugkerend element in zowel de sequenties als de individuele beelden.
Citaat uit interview:
“Ik wil om dingen heen lopen en ze vanuit verschillende hoeken kunnen observeren. Het zou onwaarachtig zijn om daar één moment uit te kiezen. Wat ik zoek, ligt in ‘een moment ertussenin’. Een visuele stilte, net als muziek, vereist ook momenten van stilte.”
De mens in beweging inspireert mij tot het maken van schilderijen die te omschrijven zijn als dynamisch realistisch. Muziek, dans, sport, de mens in beweging, een moment opname, een beweging die mij raakt vertaal ik met verf tot een kleurrijk dynamisch, deels realistisch beeld. Zij vertellen elk een eigen verhaal door de expressie van kleur en structuur van materialen. Zo kan het zijn dat ik bij een dansrepetitie schetsen maak en deze thuis uitwerk in diverse materialen: als een aquarel, transparant olieverfschilderij of een schilderij waar de acrylverf dik wordt aangebracht. Ook plaats ik diverse momentopname van een beweging in een bepaalde compositie om tot een dynamisch nieuw verhaal te komen. Mijn passie voor sport, ik heb zelf veel aan sport gedaan, verleid mij vaak weer om dit op doek vast te leggen. Tevens mijn liefde voor theater geeft mij veel inspiratie om weer nieuwe dansvormen en stijlen kleurrijk vast te leggen. Van af mijn afstuderen in 1978 met zwart/wit schilderijen in zeer realistische bijna fotografische schilderijen heeft mijn werk een ontwikkeling gemaakt die een totaal ander beeld geeft van de eens zo realistische vertaling van een sportbeweging naar een nu, soms bijna onherkenbare persoon in beweging.
Sunny de Vroedt (Delft, 1978) is autodidact en had op haar 17e haar eerste expositie. De thematiek die toen al in haar schilderijen terug te vinden was, speelt in haar huidige werk nog steeds een grote rol: de leefwereld van de vrouw, Sunny’s eigen kijk hierop en de emoties die hieruit voort komen vormen haar hele carrière een rode draad in haar werk. Om dit vorm te geven maakt ze gebruik van verschillende, uiteenlopende technieken en materialen. De laatste tijd werkt ze voornamelijk met hout en papier als basis wat ze verder bewerkt met aquarel- en acrylverf.
Mijn schilderijen gaan over wat ik ervaar in de wereld om mij heen:
De mens afgesloten door telefoon en koptelefoon, de dreigingen die over en weer worden geuit door grootmachten.
De mensen die nauwelijks nog lijken te kunnen communiceren, de wereld die maakbaar moet zijn voor iedereen, alles moet te koop zijn, men denkt overal recht op te hebben:
de planeten, vogels, gletsjers, dieren, de vliegreizen, protesterende mens in de vorm van Pussy Riot, alles zet ik in de verkoop.
Alles in de natuur vind ik boeiend. De kleuren, texturen en structuren komen terug in landschappen, bomen, bladeren. En een zwak voor vogels. Kleur speelt een grote rol omdat ik daarmee de stemming kan bepalen.
Ik werk vaak in series, waarin ik steeds verder afwijk van een realistisch begin ten gunste van kleur en sfeer. Zo is er een knotwilgenserie, een bladerenserie, een moerasserie.
Verder zijn mensen en bouwsels terugkerende onderwerpen. Zoals in de monotypes “les rois déçus”’ of de Babylonserie. Deze is recent ontstaan uit mijn boosheid over wat landen en mensen elkaar aandoen. Daarin werk ik met sjablonen. Het begon met de toren van Babylon, waar iedereen aan zijn eigen torentje begint en stukken claimt met vlaggen. Kortom de puinhoop, als mensen elkaar niet meer “verstaan”. Daaruit is een reeks chaotische bouwsels en stadjes ontstaan, met als contrast ook veilige plekken in de vorm van bergdorpen of huizen op palen.
Exposities in o.a. in Den Haag, Voorburg, Amsterdam, Delft, Doetinchem.
Opleiding : 5-jarige opleiding Tekenen en kunstgeschiedenis aan de Koninklijke Academie voor Beeldende kunsten in Den Haag en een korte opleiding frescoschilderen in Italië en andere cursussen. Ik heb lang op een Pabo gewerkt als docent beeldende vorming.
Sinds 1984 ben ik bezig met klei en vanaf 1996 in een eigen atelier. In 1999 heb ik me gevestigd als beeldend kunstenaar / keramist onder de naam “Colja de Roo – Keramiek”. Ik ben hoofdzakelijk autodidact. Ik heb verschillende cursussen gevolgd, waaronder een glazuurcursus aan de VAK Delft, en diverse workshops stooktechnieken.
Ik ben eerder actief geweest in De Sigarenfabriek voor de Stichting Kunstdoelen Delft. Verder heb ik cursisten begeleid bij keramiek atelier Kerade van de VAK Delft. De laatste jaren geef ik diverse workshops in mijn eigen atelier.
Samen met mozaïek kunstenaar Nan Deardorff-McClain heb ik gewerkt aan de totstandkoming van de Keramieken Kaart van Delft, een muur mozaïek van 18 vierkante meter in de stijl van een 17e eeuwse plattegrond van Delft.
Mijn werk is met de hand opgebouwd uit klei en wordt op verschillende manieren bewerkt, geglazuurd en gestookt. Ik maak maskers / gezichten, ruimtelijk en plat, en muurobjecten. Ik werk veel met reliëfs in mijn werk. Ik kerf of snij in de klei of breng reliëf aan met bijvoorbeeld stempels. Dit accentueer ik dan met oxides en glazuren.
Het werk wordt gestookt in de elektrische oven of de raku oven. Door de raku stook krijgt het werk zijn kenmerkende craquelé. Ook gebruik ik de naked raku of kopermat techniek bij het raku stoken. De hangende kunstwerken bestaan vaak uit meerdere delen, die later aan elkaar gemaakt worden. Of de delen komen naast elkaar te hangen en vormen zo één geheel.
Ik ben een Rotterdamse fine art fotografe en grafisch ontwerpster. Na lange tijd vooral in opdracht te hebben gewerkt richt ik me nu hoofdzakelijk op mijn autonome fotografie. Ik maak botanische stillevens en heb sinds kort ook het landschap ontdekt als onderwerp voor mijn kunstwerken.
Een aantal jaren werd ik vertegenwoordigd door galerie ECCE die tot en met 2023 aan de Witte de Withstraat in Rotterdam zat. Ook heb ik succesvolle overzichtstentoonstellingen op mijn naam staan zoals bij AON Rotterdam en – Amsterdam, het Rotterdam Photo Festival en Trompenburg Tuinen & Arboretum.
Mijn kunstwerken gaan over hoe wij als mens met de aarde en elkaar omgaan. De rijkdom en pracht van de natuur vormt hierbij de grootste inspiratiebron. Mijn botanische stillevens tonen een universum vol kleur, schoonheid en harmonie en dragen de boodschap deze te koesteren. Naast de natuur ben ik ook geïnspireerd door het prachtige licht- en kleurgebruik en de thematiek van het 17e eeuwse Vanitasstilleven. Net als toen zijn mijn kunstwerken een ode aan de mooie dingen in het leven maar laten ze ook het verstrijken van de tijd en vergankelijkheid zien.
Heb je een vraag of wil je meer informatie over mijn kunst? Neem dan contact met mij op via info@vanbrenda.nl
Liesbeth Hensels {1950) geboren in Breda, momenteel werkzaam en woonachtig in Den Haag.
Zij maakt handvormen van keramiek.
Liesbeth is in 2015 met klei in aanraking gekomen en hiermee aan de slag gegaan. Het materiaal in zijn diverse vormen en mogelijkheden is een ontdekking voor haar.
Zelf keramiek maken, dat is inmiddels haar passie, ze wilt alles maken waar haar hoofd vol van is. Ze wil zich verwonderen en niet beperken tot een thema of stroming. Het werk wat zij maakt is divers, die diversiteit spreekt haar juist erg aan.
Haar handgevormde objecten van keramiek worden doorgaans in serie gemaakt.
Ze zijn geïnspireerd op vormen en texturen die in de natuur en in haar omgeving voorkomen.
Puur, soms herkenbaar, soms abstract.
In mijn werk staan de natuur en de poëzie centraal. In een voortdurende zoektocht tracht ik vorm te geven aan die verschijnselen die verwondering en schoonheid oproepen. Het dwarrelen door de lucht, een blaadje, een takje, een pluisje, het meegevoerd worden door de wind. Datgene wat je in de aarde vindt en datgene wat je in de lucht en de wolken waarneemt, die relatie is een bron van inspiratie. Al die dingen geven een gevoel van kwetsbaarheid, tijdelijkheid en broosheid. Maar ook een gevoel van schoonheid en kracht. Zoals poëzie een bijzondere ervaring kan oproepen door het ritme of door de melodie van het gedicht, zo kan schilderkunst door kleur, vorm en ritme een dergelijke ervaring oproepen.
Ik heb diverse opleidingen doorlopen waaronder de HKU Utrecht voor 1e graad docent beeldende kunstvorming (2000) en de Koninklijkje Academie Beeldende Kunsten (KABK) Den Haag in schilderen, tekenen en etsen (2004). Als docente heb ik les gegeven aan groepen kinderen en ouderen. Momenteel richt ik mij op eigen werk en maak ik regelmatig boekjes over specifieke onderwerpen die mij bezig houden (zoals vogels, schelpen, dieren, …).
In 2000 had ik mijn eerste grote expositie in de Sigarenfabriek te Delft. Sindsdien ben ik lid van Kadmium.
Altijd ben ik gefascineerd geweest door mooie architectuur en stedenbouw.
Hier twee sterk contrasterende werken van hetzelfde thema, stadsgezichten – in dit geval van Delft.
Mijn litho’s zijn los en vrolijk. Dat komt doordat het creatieve deel heel snel gaat, terwijl de voorbereiding een berg werk is.
Bij mijn olieverfschilderijen gaat dat anders. Tijdens mijn opleiding heb ik de techniek van ‘laag over laag’ geperfectioneerd, en dat levert diepe kleuren op in het werk. Vaak schilder ik met veel detail, dus het creatieve deel is zeer bewerkelijk.
